Het gebouw is als noodkerk ontworpen door Joseph Cuypers en Pierre Cuypers jr. In 2009 is de kerk en het interieur toegevoegd aan de gemeentelijke monumentenlijst van de gemeente Bloemendaal, maar is nog geen rijksmonument.
Bij verlies van functie zou heel gemakkelijk een grotere functie kunnen krijgen voor de regio, een kerkje waar men regelmatig trouw- en rouwdiensten zou kunnen houden en doopplechtigheden zou kunnen organiseren.
De kerk is een voorbeeld van een dorpse zaalkerk met stijlkenmerken van de Amsterdamse School. In alle eenvoud vertoont de voornamelijk uit hout opgetrokken kerk kenmerken van de Amsterdamse School en het geheel wekt zeker niet een tijdelijke indruk. Het ontwerp van de pastorie is zodanig dat het past bij de bebouwing met villa’s, grote burgerhuizen en boerderijen die het dorp rijk is.
De Antoniuskerk is een uiterst zeldzaam voorbeeld van een houten RK-noodkerk die nooit is vervangen door een definitieve kerk. Het wordt ook gezien als bijzonder werk van Joseph en Pierre Cuypers (zoon en kleinzoon van de beroemde P.J.H. Cuypers). Het Cuypersgenootschap vindt dat deze kerk Rijksmonument zou moeten zijn, vooral ook omdat het enig is in zijn soort in Nederland. De eerste beschilderingen van het houten interieur dateren uit 1932. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog is de kerk verder verfraaid. De beschildering van het hoge front boven het priesterkoor is in 1949 aangebracht door de schilder Joes Lelyveld. De hanenbalken zijn in 1953 in Hongaarse stijl beschilderd door Oscar Mendlik en zijn leerling Istar Gyernek.