De Stichting Cuypersgenootschap heeft onlangs de gemeente Maassluis verzocht om de gereformeerde Immanuëlkerk en Maranathakerk als gemeentelijk monument aan te wijzen.
De gereformeerde Immanuëlkerk werd gebouwd in 1953-1954 ter vervanging van de tijdens de Tweede Wereldoorlog verwoeste Nieuwe of Noorderkerk uit 1892, die op min of meer dezelfde locatie stond. Het ontwerp is afkomstig van de bekende architect Berend Tobia Boeyinga (1886-1969), in samenwerking met A. Warnaar (1905-1969). Op 1 september 1954 is het nieuwe kerkgebouw in gebruik genomen. Het kerkgebouw is een markant laat werk in het oeuvre van architect Boeyinga.
De Immanuëlkerk te Maassluis is monumentwaardig in architectuurhistorisch opzicht vanwege het belang van de kerk in het oeuvre van architect Boeyinga en als belangwekkend voorbeeld van gereformeerde kerkbouw uit de wederopbouwperiode, ontleend aan de centraalbouw uit de vroege calvinistische periode; in stedenbouwkundig opzicht vanwege de beeldbepalende ligging aan de rand van de historische binnenstad van Maassluis; in cultuurhistorisch opzicht vanwege de betekenis van het gebouw voor de ontwikkeling van de gereformeerde zuil van Maassluis in de naoorlogse jaren, ter vervanging van het in de oorlog verwoeste kerkgebouw uit 1892; en in kunsthistorisch opzicht vanwege het monumentale reeks gebrandschilderde vensters uit de bouwtijd, voorzien van Bijbelse voorstellingen, hetgeen kenmerkend is voor de naoorlogse bloei van kerkelijke kunst onder de gereformeerden.
De gereformeerde Maranathakerk ligt op het perceel G.A. Brederolaan 49 in de oostelijke naoorlogse uitbreidingswijk Sluispolder van Maassluis. Het kerkgebouw is in 1962 in gebruik genomen. De reden voor de bouw was de groeiende gereformeerde bevolking in de naoorlogse uitbreiding, waardoor de Immanuëlkerk in de binnenstad te klein was geworden. De architecten waren A. Warnaar (1905-1969) en J.H. Steenkist. De Maranathakerk te Maassluis is monumentwaardig in architectuurhistorisch opzicht als belangwekkend voorbeeld van naoorlogse gereformeerde kerkgebouw in Maassluis, gebaseerd op de duidelijke functiescheiding tussen kerkzaal en nevenruimten, waarbij in toenemende mate behoefte was aan niet-zondagse neven- en buurtactiviteiten. De enigszins sculpturale vormgeving van de architectuur was kenmerkend voor die periode. De kerk is stedenbouwkundig belangrijk vanwege de beeldbepalende ligging van het complex aan de vijver langs de G.A. Brederolaan in de uitbreidingswijk Sluispolder. Ook deze kerk getuigt van de groei van de gereformeerde bevolking in Maassluis gedurende de naoorlogse jaren en is om die reden van cultuurhistorische waarde.